პოეზია 5                       

* * *

დამჭრეს!

ო, დამჭრეს!

სასიკვდილო არის ჭრილობა.

წყალს გადავყვები. . .

გამომრიყავს მისი დინება. . .

და რომც ინებოს ზეციერმა ჩემი სიცოცხლე,

მე ვერ ვისურვებ,

ჭრილობა ხომ კვლავ მეტკინება.

ო, როგორ ქრება სატიალო ჩემი სიცოცხლე,

ნასათუთარი ოცნებები როგორ ოხრდება.

მომეცით წყალი! . .

წყალი! . .

წყალი! . .

ფხიზლად მსურს წასვლა!

ო, ჩქარა! . .

ჩქარა! . .

თორემ გული შემიღონდება.

დამჭრეს!

ო, დამჭრეს!

სასიკვდილო არის ჭრილობა.

                                 

1998 წ.

                  

 

 დალესის გეგმა

ერთი მიკითხავს დალესის გეგმას

და ტვინს ბრინჯივით მიბნევს,

ვკითხე - მითხარი ასე ცხოვრება

მოეწონება ვინმეს?

არაო - ისე შეიცხადა, რომ

თითქოს არ იყო მონა,

თითქოსდა ტაში ჯერ არ დაუკრავს,

ან მის ხმას ჰქონდეს წონა.

ვკითხე - ერთხელ თუ გითქვამს პროტესტი,

ბოზობა რატომ ფასობს,

ან რატომ ირჩევს, ადრე ლევანი,

ახლა სახელად ტასოს.

რატომ ხდება რომ კაცის ღირსება

ცუდ ტრადიციად რჩება,

უნიჭოს ხვდება ქება-დიდება,

ნიჭი შიმშილით კვდება.

სკოლას ამთავრებს, წიგნს რომ კითხულობს

სიტყვის აზრს ვერა ხვდება,

შემდეგ აშშ-ს კურსებს გაივლის,

მინისტრის სკამზე ჯდება.

ტრანსპორტში მოხუცს სკამს თუ დაუთმობ,

ბრიყვად შეგრაცხენ უცებ,

ქალი ამაყობს, მოკლე კაბის ქვეშ

თუ გამოაჩენს ტრუსებს.

პრესა გვამცნობს, რომ გენიოსთაგან

გეია თითქმის ყველა,

თუ უკანალი მრგვალი არ არის,

თავში უთუოდ ბნელა.

განა სამართალს ფასი აქვს ქვეყნად?

სამყარო ძალას მონებს.

თუკი ესაა დალესის გეგმა,

ჩვენთვის დაწერა,ვგონებ.

გზაზე მიდის ერთი კაცი

გზაზე მიდის ერთი კაცი, მარტო კაცი მიდის.

და თან მოსდევს წარსულიდან ნაზმანები ლანდი:

- ოი, კაცო, რომც გამექცე, გაექცევი სინდისს?

მე კვლავ შენი მეგზური ვარ და მომავლის დარდი.

მე მარადი ოცნება ვარ.  დღევანდელი სევდა.

მე ფიცი ვარ გუშინდელი. ვარ მომავლის ბარდი.

და წააგო თავი ყველამ, ვინც რომ არ დამნებდა.

ქალწული ვარ ზმანებიდან, ასე რომ გიყვარდი._

მაშინ კაცმა ჩაიმუხლა, შეისვენა წამით

და ამ წამში ფიქრით გაჰყვა უსასრულო ნებას:

- მჯერა შენი სიყვარულო, თან დამყავხარ გულით.

მაგრამ ვერ გავუჩერდები სიშლეგემდე ვნებას.

გაჩერება სიკვდილია  და სატანის ლელო.

ერთად ვლეწოთ ურჩხულები,წისქვილები ქარის.

 გამომყევი, თუ გიყვარვარ დულსინეავ ჩემო,

გზაზე სანჩოც დაგვეწევა, მეგობარი არი.

იქნებ ჩეემი სოფია ხარ, ჩემი ფიცის ნიშა...

იქნებ ჩემი ბეატრიჩე... ნესტან-დარეჯანი...

და ვინც უნდა იყო ქალო, სიყვარული გქვია

და ამ გრძნობას შევალიე ჩემი დრო და ჯანი._

გზაზე მიდის ერთი კაცი. მიდის მარტო კაცი.

             

    1998.

***

გზა გამოვიარე გულისხედვით,

დგომა გზის საყარზე, ამბავია...

ჭაობში ვფართხალებ, ვერ ვიხრჩობი,

რა ვქნა, ჩემი წერა ამგვარია.

მავანნი ცდილობდნენ გაველახე

- მცემეთ! მე ტკივილებს ჩვეული ვარ!

მე თქვენ კარგად გხედავთ, სიძულვილნო,

მე ხომ სიყვარულის რჩეული ვარ.

ცხოვრება საბრძოლო ველად მექცა,

მართალი გითხრათ და დავიღალე...

არა, არასოდეს მშინებია,

ჩირგვშიც ვერასოდეს დავიმალე.

ზავიც არავისთან დამიდია,

მე ბოროტებას ვერ დავზავდები...

მშვიდი მარტოობა მომენატრა

თორემ, სიყვარულს არ დავზარდები.

შევძლებ არჩეულ გზას გადვუხვიო?

ჩემი არჩევანი ამგვარია!

მე ვერ დამაჩოქებს კაეშანი,

მე ხომ ეს სამყარო მაბარია!

ოი, ბოროტნო და ხარბნო სულნო,

მე ვერ შემაჩერებთ მორევებით,

თქვენი სიძულვილი ვერ დამახრჩობს,

მე თქვენ სიყვარულით მოგერევით.

რაც რომ ბოროტება აირჩიეთ,

მე თქვენს ნაფეხურებს მოვუყვები,

მალე გამჟღავნდება თქვენი ზრახვა,

ზღაპრებს ქვე - ყანას ვერ მოუყვებით.

სულ ცოტა დრო დაგრჩათ, აგვიანებთ!..

ჩემი ბრძოლის წესი ამგვარია:

მე თქვენ ვერაფერს ვერ გაპატიებთ,

რა ვქნა, ეს სამყარო მაბარია.

7.7.2013

                * * *

განვერიდები საწუთროს, რათა

არ წამებილწოს ნება.

გადავეშვები დროთა სიღრმეში

დაუბინდავი თვალით.

რა დაკარგულა! . . შეინახება

ჩემი შენდამი ვნება.

მეც დავბრუნდები! . . დავიბადები

ახალი შობის ძალით.

                                  

 1996 წ.

              

***

ბევრჯერ ვეცადე, აღარ გპირდები,

ვერ შეგისრულებ მე დანაპირებს,

ბევრი ვიცურე ცხოვრების ზღვაში,

ბევრჯერ შევასკდი კლდოვან ნაპირებს,

სიკეთეს ვთესავ და ბოროტს ვიმკი,

კვლავ ჩემი სისხლით ვკვებავ ვამპირებს,

სხვას არას ვნატრობ, ვიცხოვრე - მეთქვას,

როცა სიცოცხლე გამინაპირებს.

***

ბავშვობაში ცისფერი მიყვარდა ერთობ,

ცისფერი მიყვარდა მზის სხივებით დაქარგული,

მიყვარდა ზაფხული, შემოდგომა, ზამთარი და

ყველა დროზე მეტად მიყვარდა გაზაფხული.

ბავშვობა გამიფრინდა, არ გამოვტირებივარ,

მხრებზე დამეყრდნო ზეცა დაზაფრული. . .

მაწვიმა გაზაფხულმა, მათოვა, მაცახცახა და

მაინც ყველა დროზე მეტად მიყვარდა გაზაფხული.

და კიდევ ერთხელ მოვიდა გაზაფხული,

ვიფიქრე _ ვით ძველი იქნება ალანძული. . .

ამ გაზაფხულზე შენ გიხილე და არ ვიცი რა მელის,

და მაინც ყველა დროზე მეტად მიყვარს გაზაფხული.

იქნებ ამ გაზაფხულმა ჩემთვის იყვავილოს,

ან უფრო დაიხლართო ცხოვრებავ დახლართულო.

რაც უნდა მოხდეს მაინც მეყვარები,

მაინც მეყვარები ჩემო გაზაფხულო.

                                      

1980 წ.             

***

აღარაფერი დამრჩა,

არც არავისგან ვითხოვ.

გემს ბრიყვი მართავს,მგზავრი

უკეთურ ჟამზე ვფიქრობ.

გემს მიაქროლებს ტალღა

და მორევისკენ ითრევს,..

გადავხტე? ცურვა ვიცი!

თუ, ჩავყვე სნეულ ფიქრებს.

ფიქრით ვერა რა ვპოვე,

ისევ ღმერთს ვთხოვე შველა.

ღმერთმა - ვერ გხედავ,რადგან

შენს სამყაროში ბნელა.

ბრიყვს საჭე როგორ ვანდე,..

თავზე ვიხვავებ ბრალებს

- ღმერთო ერთხელაც მიხსენ,

ნუ მომიხურავ კარებს.

გემს მიაქროლებს ტალღა

და მორევისკენ ითრევს.

იმოქმედეო - მესმის

- გადაგარჩინო იქნებ.

ცერცვისოდენა რწმენა

თუ შეგრჩენია ჩემი,

ბრიყვი მიეცი მორევს,

გადაგირჩება გემი.

***

აქ კაცნი ერთმანეთს ჭამენ,..

ბოროტი ღმუილი ისმის.

შმორიან ჰაერს წამლავს

ერთურთზე შესხმული სისხლი.

გესლი კაცობად ფასობს,

სათაელს უჭირავს სია,..

ამას ყველაფერს სხვა რა,

ვირთხების რბოლა ქვია.

აქ არვის არვინ უყვარს,

თუმცა სუყველა ჰფიცავს,

სხვისი ოქროც ყარს, რადგან

თავის განავალს იცავს.

სიბრძნეს სჭირდება კვება,

ვინ რას არ იყრის კუჭში

და ასე ვხვდებით ყველა

ერთ დიდ სანაგვე ყუთში.

სიმართლე არვის უნდა,

ქვეყანას მართავს ჭორი.

...მე დავიღალე,მომწყდით!

გზები მეძახის შორი.

            არა იყო რა

დრო სწრაფად გავიდა.

და რაც დრო გადის,

უკეთესიაო ცხოვრება.

ისე გამოვედი ბავშვური სიზმრებიდან,

ვერც მოვასწარი გაზმორება.

ათიოდე წლის წინ

ცხოვრებას უფროსები

ზღაპრულ ფერებში მიხატავდნენ.

მეგონა:

გავიზრდები,

ქვესკნელს გავანათებ,

სინათლეს მივაწვდენ - თქო ცათამდე.

ცხოვრებას შევეჭიდე შიშველი მკლავებით,

უჟმურის დამარცხება მინდოდა.

მერე რა? .  .

გამოვედი ბავშვური სიზმრებიდან

- იყო და არა იყო რა.

                                        

1979 წ.           

აგება  გავჭედე  დროში

სიხარბემ მოიცვა სამყარო,

დანისლა სამზერი არე.

მიწაზე ადგილს ვერ ვპოულობ,

დავძრწივარ გარე-გარე.

კაცობა ჩირადაც აღარ ღირს,

სიბრძნეს ფასი აქვს - გროში...

აგებ ამ მიწის არა ვარ...

აგება გავჭედე დროში.

აგება ამემღვრა გონება,

სიკეთეს ვერ ვხედავ მტრისას,

ანდა, რაც ზნეობა მგონია,

სულაც არ სჭირდება მიწას.

ვგონებ რომ, შავბნელო ძალებო

ეძლევით ნაადრევ ლხენას,

სამყარო მორჩილებს სიყვარულს

და არა მამონას რწმენას.

მერე, რომ წამართვით სიმართლე...

მერე, რომ მიხმება კუჭი...

ფუჭია ეგ თქვენი სიმაძღრე...

ეგ თქვენი მცდელობა - ფუჭი...

სამყარო მორჩილებს კანონებს,

იმარჯვებს კეთილი ნება.

მზის შუქზე კარგად სჩანს სიმართლე.

სითბოში ყინული დნება.

ბრძნულია სამყაროს განგება,

სიყვარულს ძალა აქვს დიდი...

ჰადესის სიღრმეში გაქრება

სუყველა - ხარბი და ფლიდი.

სიბრიყვემ მოიცვა სამყარო.

ზნეობას ფასი აქვს - გროში.

მიწაზე ადგილს ვერ ვპოულობ...

აგება გავჭედე დროში.

1.8.2013

***

მგლებმა ისწავლეს ბღავილი ცხვრისგან,

ცხვრები ძაღლივით ყეფენ,

ნიანგი კუდის ქიცინით დარბის,

ასე სდომია მეფეს.

კურდღელი მხედარმთავრობას ლამობს,

ვირთხა გარემოს იცავს,

ამ ხნის კაცი ვარ, ასეთი რამე

ჯერ არ მინახავს, ვფიცავ.

იხვი სცენაზე ცეკვავს პედედეს,

ყვავი დამწვრისას გალობს,

კუ სპრინტერია, რეკორდს ამყარებს,

გინესში შესვლას ლამობს.

ძროხას მგლის მწვადი მონატრებია

და ცეცხლს უკიდებს წალამს:

- აი, ესაა დემოკრატია...

და სიხარულს ვერ მალავს.

ინდაურები ბრძნული იერით

სიბრძნეს აფქვევენ ეთერს.

საოცარია, ეს ყველაფერი

თურმე სდომია მეფეს.

18.01.2010

 ***

უსამართლობამ ზეცა გადაღალა,

მიწა სიბნელეს შეუპყრია,

კაცს კაცობაზე ხელი აუღია და

ბოზობს, რამდენიც შეუძლია.

ზნეობას ამქვეყნად სახელი გაუტყდა,

ღირსების ქადაგი - ეულია...

კაცი სულზე მეტად მუცელს უფრთხილდება

და ჭამს, რამდენიც შეუძლია.

ქვეყანა ვეებერთელა საგიჟეთს დაემგვანა,

ათში ცხრა მოკვდავი სნეულია,

სიშიშვლე ნიჭიერებად ცხადდება,

იხდის,.. გახდა ყველას შეუძლია.

უსამართლობამ ბუნებაც გადარია,

გულს მიღრღნის მომავლის დარდები,

ჩამქოლეთ, სიმართლეს მაინც ვიტყვი,

ვერავის მონა ვერ გავხდები.

25.1.2010

 ***

როცა ქვეყანას მართავს უგნური,

როცა სიმართლე იხრჩობა ქაქში,

როცა არ გტკივა სხვისი ტკივილი,

როცა სამშობლო მოვიწყეთ სახლში.

როცა სიკეთეს სიბრიყვეს ვარქმევთ,

არ გვაქვს გარჩევა კარგის და ავის,

მომავალზე ფიქრს შვილებს ვუტოვებთ,

არ გვსურს განძრევა ხელის და თავის.

როცა მუცელი სულზე ძვირია,

გვახარებს განზე გაწევა გავის,

როცა მგოსანი დითირამბს მღერის,

ბოროტი ხარობს და ბოზი ჰყვავის.

როცა გვახურავს თავზე ნიფხავი,

როცა სიყვარულს ედება მტვერი,

ნუღა გვაკვირვებს, თუკი დაგვცინის

და თუ ანგარიშს არ გვიწევს მტერი.

9.2.2010

თამრის

ვიღაცას ვგონივარ ბებერი,

ვიღაცა თავს ჩემზე კარგად გრძნობს,

ვიღაცას ფეხებზე ვკიდივარ,

ვიღაცა საერთოდ არა მცნობს.

ვიღაცა სიცოცხლეს მიწამლავს,

ვიღაცა სიყვარულს მპირდება,

ვიღაცის გულისთვის თავს დავდებ,

ვიღაცა სულ არა მჭირდება.

ვიღაცა მლანძღავს და მაგინებს,

თუმცაღა ნანახიც არ ვყავარ,

ვიღაცა იმედით მიყურებს

და ქებით ზეცაში ავყავარ.

ამდენმა ვიღაცამ დამღალა,

იქნება მართლაც და ვბერდები,

მე შენსკენ მოვილთვი ძვირფასო,

მხოლოდ შენს სიყვარულს ვნებდები.

21.2.2010

 ***

იცით რამდენი დამრჩა სათქმელი,

მაგრამ სუყველა განა ითქმება,

სხვა სამყაროში გავჭერ სარკმელი

და იქით წავალ, როცა იქნება.

ჯერ აქ მაქვს საქმე, მიწაზე ვრჩები,

უნდა ვაკეთო რაც რომ ნაღდია,

უნდა დავახრჩო ქვესკნელის გველი,

მიწა რომ ასე დაუნაღმია.

უნდა ვებრძოლო ქარის წისქვილებს,

კვლავ დულსინიას ვუთხრა დიდება,

მე სიყვარულით მოვედი ქვეყნად

და სიყვარული არ მომწყინდება.

იცით რამდენი დამრჩა სათქმელი,

მაგრამ სუყველა ითქმება განა,

სიცოცხლე ისე ლამაზი არი,

სამყაროში მსურს მისი გატანა.

2.3.2010